Kita sedia maklum bahawa sikap suka berleter ini membuatkan seseorang pendengar akan berasa bosan dan kurang selesa. Ramai guru terutamanya guru-guru wanita suka berleter. Ramai juga guru besar dan pengetua lelaki yang suka berucap dengan gaya marah-marah kepada murid-muridnya. Perbuatan ini sangat membosankan murid-murid mahupun guru-guru yang terpaksa bersabar sahaja sepanjang mereka berleter.
Abdullah Hassan dan Ainon Mohd ( 2006: 114 ) menyatakan bahawa berleter merupakan sejenis komunikasi monolog. Perkataan mono bermakna “satu” dan log bermakna “bercakap”. Jadi, guru yang bercakap dengan gaya monolog adalah guru yang mahu supaya dia sahaja bercakap manakala murid-muridnya mendengar sahaja dia bercakap. Guru yang suka berleter memang menjadikan dirinya fokus percakapannya manakala murid-muridnya mendengar sahaja dia bercakap. Bagi guru yang kuat berleter, apa yang paling penting ialah tujuan dia bercakap manakala murid-muridnya tidak penting.
Orang yang suka berleter akan membuat kritikan negatif terhadap orang yang menjadi sasaran kata-katanya. Kalau yang berleter itu guru, sasarannya ialah murid-muridnya. Apabila si guru membuka sahaja mulutnya untuk bercakap, ayat pertama ialah ayat negatif terhadap murid-muridnya. Contohnya:
“Kamu semua mestilah…”
“Saya harap kamu akan…”
“Saya tidak mahu lagi mendengar…”
“Kamu tak fahamkah cakap saya?”
Guru yang suka berleter akan selalu “membaca otak orang” atau mind reading. Dia berasa yakin yang dia
tahu apa yang ada dalam kepala murid-muridnya. Contohnya:
“Kamu memang tak peduli pada pelajaran kamu.”
“Kamu memang suka kalau saya tak jadi guru kamu.”
Sikap suka
berleter ini akan meninggalkan kesan-kesan yang negatif kepada murid-murid atau
pendengar. Mereka akan cepat berasa bosan, tidak selesa, tertekan, terpaksa
bersabar dan mengalah sahaja. Hal ini menyebabkan murid-murid menjadi kurang
bermotivasi dan bersemangat untuk belajar dalam bilik darjah. Seterusnya, sesi
pengajaran dan pembelajaran menjadi kurang efektif dan membosankan.
No comments:
Post a Comment